Rafy koralowe stanowią jedne z najbardziej wrażliwych na zmiany klimatu ekosystemy, są tym samym doskonałym obiektem do obserwacji zmian zachodzących na naszej planecie. Naukowcy intensywnie pracują nad ich ochroną i regeneracją, wykorzystując w tym celu bardzo różne, innowacyjne sposoby.
Szacuje się, że życie około 500 mln ludzi oraz około 25% wszystkich gatunków morskich jest w sposób pośredni lub bezpośredni zależne od raf koralowych. Największą rafą koralową na świecie jest wpisana na listę światowego dziedzictwa UNESCO, rozciągająca się na przestrzeni około 2300 km, położona u wschodnich wybrzeży Australii Wielka Rafa Koralowa. Jest ona widoczna nawet z kosmosu. Stanowi dom dla setek gatunków koralowców, ryb, mięczaków, kilku gatunków żółwi morskich, a nawet wielorybów i delfinów.
Rafy koralowe poza pełnieniem funkcji naturalnych falochronów, są przedmiotem szeroko pojętej turystyki morskiej – i każdy, kto choć raz spędził chwile nurkując w ich obrębie wie, jak wielkim pięknem emanuje życie toczące się wokół niej. Jednak turystyka morska i rybołówstwo to nie wszystko co oferują rafy koralowe, mnogość organizmów żyjących dookoła niej stanowi doskonały obiekt badań obejmujących poszukiwanie nowych związków chemicznych mogących przyczynić się do rozwoju nowych leków.
Rafy koralowe dotyka szereg zagrożeń i to w dodatku pojawiąjących się z kilku kierunków. Najważniejszymi z zagrożeń są ocieplenie klimatu prowadzące do blaknięcia koralowców oraz zanieczyszczenie i zakwaszenie oceanów. Za zakwaszenie oceanów jest odpowiedzialna rosnąca emisja dwutlenku węgla do atmosfery, który w naturalnym obiegu jest „pochłaniany” przez oceany.
Wyniki szeregu raportów pokazują, że do roku 2050 aż 95% globalnej rafy koralowej zostanie narażona na stres temperaturowy prowadzący do jej blaknięcia. Jest to duży problem, gdyż naturalna regeneracja rafy jest powolnym procesem, a wyniszczone rafy koralowe mniej skutecznie się rozmnażają. Średni roczny przyrost Wielkiej Rafy Koralowej to zaledwie 5–8 mm!
Próby ochrony i regeneracji rafy koralowej obejmują szereg metod, np. wspomaganie rozmnażania, próby modyfikacji w taki sposób by wytworzyć organizmy bardziej odporne na stres temperaturowy, lub np. sztuczne hodowle.
Choć proces regeneracji rafy jest procesem powolnym, to w ostatnim czasie przedstawione zostały interesujące wyniki badań, w których wykorzystano technologie druku 3D do regeneracji rafy koralowej! Naukowcom udało się wytworzyć sztuczny szkielet koralowców na bazie ich naturalnego, co zapewnia szybki wzrost mikrofragmentów koralowców, ponieważ nie jest wymagana budowa szkieletu wapiennego stanowiącego podstawę budowy rafy. W przeciwieństwie do innych podobnych tego typu metod, technologia polega na pasywnej kolonizacji wydrukowanego podłoża tj. połączenia mikrofragmentów koralowców do wydrukowanego szkieletu.
Więcej na ten temat przeczytasz na naszym blogu w artykule Dr Macieja Stodulskiego >>